شنیده ها

ندا احمدی: بدون شک با شنیدن واژه ” گردشگری قابل دسترس” بلافاصله به یاد معلولین و دستگاه‌هایی مانند سمعک، رمپ یا ویلچر می افتیم. البته این موارد بخش مهمی از گردشگری دسترس پذیر برای معلولین را شامل می‌شوند، اما مفهوم گردشگری دسترس پذیر  بسیار فراتر از این‌ است.

یکی از جنبه‌های گردشگری دسترس پذیر به‌ معنی فراهم کردن امکانات، اطلاعات و محصولات گردشگری برای معلولین یعنی گردشگری معلولین است تا بتوان از این طریق به نیازهای خاص آنها پاسخ داد.

گردشگری دسترس پذیر چیست؟ 

مفهوم دسترسی در حوزه گردشگری یک حق اجتماعی است که همه افراد فارغ از ملیت، جنس یا هر نوع معلولیت، باید از آن برخوردار شوند. علاوه بر این، برخی اوقات ” گردشگری دسترس پذیر” با مفهوم ” گردشگری برای همه ” در یک راستا هستند. برای اینکه گردشگری پایدار باشد، باید فرصت‌ها را برای همه فراهم کرد.

گردشگری دسترس پذیر فرصت شرکت در فعالیت‌های گردشگری را برای همه افراد( سالم و معلول) فراهم می‌آورد. همانطور که می‌دانید نیازهای افراد با یکدیگر فرق دارند. ممکن است فردی دارای ناتوانی جسمی باشد و شخص دیگری از نظر اقتصادی دچار آسیب شده باشد یا به فناوری مورد نیاز برای تنظیم برنامه سفر خود دسترسی نداشته باشد. همه این موارد در حیطه گردشگری دسترس پذیر مورد توجه قرار می‌گیرند.

طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی ده درصد از جمعیت دنیا دارای نوعی معلولیت هستند. این ۱۰درصد به معنای جمعیتی بالغ بر ۶۵۰ میلیون نفر است. البته با توجه به رشد جمعیت شهروندان سالمند، پیش بینی می‌شود این رقم در سال‌های آتی افزایش داشته باشد.

یکی از بخش‌های اصلی گردشگری دسترس پذیر برای معلولین هتل‌ها و اقامتگاه ها می‌باشند. در گردشگری دسترس پذیر، کلیه هتل‌ها، اقامتگاه‌ها ، مسافرخانه‌ها باید طبق الزامات ADA ایالات متحده آمریکا طراحی یا ساخته شوند تا برای معلولین قابل دسترسی باشد. این استانداردها برای کسب اطمینان از این مسئله است که دسترسی برای افرادی با طیف گسترده از معلولیت‌های متفاوت از قبیل افراد نابینا، کم بینا، ناشنوا، افرادی که دارای محدودیت در استفاده از دست و بازوها هستند و…فراهم آمده باشد. مهم‌ترین بخش‌های این الزامات عبارتند از:

1. استفاده از خطوط بریل و برجسته و علائم هشدار دهنده قابل تشخیص برای افراد نابینا و کم بینا که از عصا استفاده می‌کنند.
2. نصب اعلام آتش سوزی تصویری در واحدها و تمام اتاق‌هایی که مخصوص افراد ناشنوا یا کم شنوا است
3. دستگیره‌های درب، کنترل های سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی و تهویه دارای قابلیت استفاده آسان برای افرادی که محدودیت در استفاده از دست‌ها و بازوهای خود دارند، باشند.
4. در واحد اقامتی که فاقد سطوح دارای ارتفاع و پله و دیگر سطوح غیر هم‌سطح هستند، راهی برای جابجایی افرادی که قادر به حرکت نیستند و از ویلچر استفاده می‌کنند، در نظر گرفته شود.
5. برای رفت و آمد افرادی که از ویلچر، عصا و دیگر وسایل کمک حرکتی استفاده می‌کنند، از رمپ و سطوح شیبدار استفاده شود.
6. عرض درب‌ها برای رفت و آمد راحت افراد ویلچردار ۳۲ اینچ در نظر گرفته شود.
7. استفاده از ون‌های بالابر برای معلولین
8. پارکینگ ویژه معلولین باید به‌ گونه‌ای باشد که فضای کافی برای استفاده معلولین از ویلچر، واکر یا وسایل کمک حرکتی برای سوار یا پیاده شدن از ماشین ون را بدهد و نزدیکترین مکان به راهرو و لابی هتل باشد.
9. درصورتیکه هتل به درب تمام اتوماتیک مجهز نباشد، مسیر پیاده روی جلو درب لابی باید همسطح و بدون شیب باشد.
10. ارتفاع میز پذیرش یا میزهای دیگر ارائه سرویس به مهمان باید اجازه پرکردن فرم نام نویسی به مهمانی که از ویلچر استفاده می‌کند را بدهد.(این الزامات در مورد میز سرو صبحانه یا غذاهای دیگر نیز صدق می‌کند)