شنیده ها: در سفر اخیر نتانیاهو به واشنگتن و مذاکرات با ترامپ، محور اصلی رایزنی‌ها آتش‌بس غزه و هماهنگی درباره ایران بود، اما چالش اصلی، آینده سیاسی و امنیتی خاورمیانه پس از جنگ است. اختلافات داخلی اسرائیل، چالش عربستان و قطر، کاهش قدرت نرم و بحران مشروعیت دولت نتانیاهو، بر پیچیدگی وضعیت افزوده است. آمریکا خواهان شکل‌گیری نظم فراگیر و عادی‌سازی روابط منطقه‌ای است؛ اما رقابت جبهه‌های «شمول‌گرا» و «مقاومت» آینده منطقه را مبهم ساخته است.
این هفته، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، برای سومین بار از زمان آغاز ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، راهی واشنگتن شد. محور اصلی این سفر، رایزنی درباره چارچوب آتش‌بس احتمالی در غزه و تصمیم مشترک دو کشور برای حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران بود. اما فراتر از بحران‌های جاری، پرسش‌های بنیادین‌تری درباره آینده خاورمیانه مطرح است: پس از آتش‌بس در غزه، چه آینده‌ای پیش روی این منطقه ویران‌شده خواهد بود و مسئولیت اداره آن بر عهده چه کسی خواهد بود؟ همزمان، اسرائیل و آمریکا با کاهش قدرت نرم و تغییر موازنه قوا در منطقه چگونه مواجه خواهند شد؟
گزارش "فرانچسکا آلبانیز" گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در فلسطین اشغالی، شاهدی بر مفهوم بیان حقیقت به قدرت است. این "قدرت" صرفاً توسط اسرائیل یا حتی ایالات متحده تجسم نیافته، بلکه توسط جامعه بین‌المللی که ارتباط جمعی آنان به طرز غم انگیزی نتوانسته مانع نسل زدایی جاری در غزه شود، تجسم یافته است.
غروب است و تهران، شهری که سحرگاهانش با زوزه موتور‌ها آغاز می‌شود و شامگاهش با بوق ممتد ترافیک به پایان می‌رسد، دیگر فقط پایتخت ایران نیست؛ نماد خستگی مزمن یک ملت است. روزهای پس از حملات اسرائیل در بامداد ۲۳ خرداد ماه حالا و هنوز اثرات روانی جانبی خود را بر شهروندان به جا خواهد گذاشت، اثراتی که حکایت از آن دارد روان خسته و دردمند تهرانی‌ها و البته که همه ایرانی‌ها نیازمند ترمیم است.
قرار بود سومین سفر بنیامین نتانیاهو به واشنگتن به صحنه‌ای باشکوه برای نمایش «پیروزی قاطع بر ایران» در کنار ترامپ تبدیل شود؛ نمایشی تبلیغاتی که قرار بود دستاوردهای مشترک را برجسته کند و سایر مسائل از طریق مذاکرات و تماس‌های روزانه هیأت‌های دو کشور دنبال شود. اما آنچه در واقعیت رخ داد، تمام انتظارات مشترک ترامپ و نتانیاهو را نقش بر آب کرد. 
اظهارات جدید دونالد ترامپ درباره تعیین زمان مذاکرات بعدی با ایران و تأکیدش بر تغییر قابل توجه مواضع تهران در هفته‌های اخیر، بار دیگر بحث بازگشت احتمالی به میز گفت‌و‌گو‌ها را داغ کرد. همزمان، مصاحبه مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور کشورمان، نشانه‌هایی از آمادگی مشروط تهران برای ادامه مذاکرات را نشان می‌دهد.
تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، برای پیوستن به حملات غیرقانونی اسرائیل علیه دانشمندان و تأسیسات هسته‌ای تحت نظارت ایران، گامی پرریسک و عقب‌گردی آشکار از مسیر دیپلماتیکی است که پیش‌تر در پیش گرفته بود؛ مسیری که اکنون با افزایش ریسک دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای و تضعیف هرچه بیشتر اعتماد جهانی به نظام عدم‌اشاعه هسته‌ای همراه شده است. 
روز‌هایی که ترس، از مرز خانه‌ها عبور کرد و به عمق جانمان رسید؛ نه فقط ترس از مرگ، نه فقط هراس از ویرانی یا آینده‌ای نامعلوم؛ بلکه ترسِ ندیدن عزیزان، بی‌خبری، و بازنگشتن به خانه‌ای که پر از خاطره بود.
تورم آمریکا به طرز شگفت‌آوری در طول ماه مه، تحت تاثیر تعرفه‌های دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا بی‌حرکت ماند، اما حملات هوایی این کشور به تأسیسات هسته‌ای ایران در روزهای اخیر می‌تواند فشار‌هایی به اقتصاد این کشور بیاورد و احتمالا افزایش قیمت‌ها را به بالاترین سطح در دو سال گذشته بازگرداند.
در نخستین ساعات صبح امروز، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، خبر از دستیابی به توافق آتش‌بس میان اسرائیل و ایران داد؛ توافقی که بناست ۲۴ ساعت پس از اجرایش، به‌طور رسمی پایان جنگ اعلام شود؛ جنگی که ترامپ آن را «جنگ دوازده‌روزه» نامیده است. با این وجود، این پرسش همچنان باقی است: آیا ممکن است سناریویی مشابه، این بار میان ترکیه و اسرائیل رقم بخورد؟ اجازه دهید بی‌پرده سخن بگویم و از همان نقطه‌ای آغاز کنم که باید به آن ختم شود: تا زمانی که در مراکز قدرت ایالات متحده و اسرائیل افرادی تصمیم‌ساز هستند که مبنای قضاوت و انتخاب‌شان باورهای الهیاتی و غیرعقلانی است، هیچ کشوری در جهان از شعله‌های چنین جنگ‌هایی مصون نخواهد بود.