شنیده ها: شهرام مبصر فعال حوزه معلولان گفت:این یک واقعیت است که معلولیت یک احتمال برابر میان همه افراد جامعه است و هر آن ممکن است که برای هر کس اتفاق بیافتد .اگر در جامعه کنونی ما یک فرد فعال به هر دلیلی دچار معلولیت شود محکوم به خانه نشینی و انزوا است؟
معلولیت محدودیت به دنبال دارد و هیچ کس منکر این موضوع نیست، اما در کشور ما این محدودیتها به محرومیت تبدیل شده است. دلیل آن هم حضور نا مبارک برخی از مدیران بیدغدغهای هست که نه بر اساس تجربه و شایسته سالاری که بلکه فقط به دلایل سیاسی به این جایگاه رسیدهاند. افراد دارای معلویت کشور ،سالهاست که برای رسیدن به بدیهیترین حقوق شهروندی تلاش کرده و جنگیدهاند اما هنوز مناسب سازی ها به جای نرسیده است.
مهاجرت به شمال کشور از مبدا استانهای مرکزی کشور افزایش چشمگیری داشته است.
در وضعیتی که تورم بالا با افزایش بیکاری و رشد اقتصادی نامطلوب مواجه است یک نارضایتی شکل میگیرد، نارضایتی جمعی که ناشی از عدم رسیدن به خواستهها و تمایلات فردی است. 
سال ۶۷ و زمانی که ایران در تبِ جنگ و بحران اقتصادی میسوخت، زمزمههای یک فرصت شغلی استثنایی برای ایرانیان در سرزمین آفتاب تابان، شدت گرفت. تا آن زمان، تصویر ژاپن برای ایرانیان تنها به سریالهای تلویزیونی مانند اوشین، لیان شامپو و جنگجویان کوهستان ختم میشد.
طبق آمارهای سازمان بین الملل بیش از 4 درصد جمعیت کره زمین در کشوری غیر از کشور زادگاه خود سکونت دارند که این مسئله پیامدهای مختلفی از جمله پیامدهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... برای کشورهای مقصد و مبدا دارد. این در حالی است که کشور ما سالهاست، درگیر با مهاجرت اقشار مختلف از جمله دانشجویان و نخبگان بوده که بدون شک تاکنون سرمایه های زیادی را از کشورمان دور کرده است. 
دانشگاه محل تولید علم است، اما حالا یا با مهاجرت گره خورده یا با اخراج، وقتی نتایج کنکور امسال اعلام شد، تعداد زیادی از رتبههای برتر همان روز اول گفتند بهفکر مهاجرت هستند، طوریکه یک جامعهشناس در واکنش به تمایل بهمهاجرت نخبههای کنکور به خبرآنلاین گفت: «مادامی که فضای اجتماعی یک کشور مسموم است، مهاجرت هم امری رایج و معمول است.»