شنیده ها

این یک واقعیت است که معلولیت یک احتمال برابر میان همه افراد جامعه است و هر آن ممکن است که برای هر کس اتفاق بیافتد .اگر در جامعه کنونی ما  یک فرد فعال به هر دلیلی دچار معلولیت شود محکوم به خانه نشینی و انزوا است؟

شهرام مبصر از فعالان حوزه معلولان به رکنا گفت: به همراه جمعی از دوستان آسیب نخاعی‌ ساکن شهرهای مختلف تصمیم گرفتیم تا به مهد تمدن، تخت‌جمشید سفر کنیم.در طول مسیر، تردد با ویلچر به صورت مستقل در مسیر شنی پر از مانعی که چرخ‌های ویلچر در آن فرو می رفت و ویلچرها گیر می‌کردند، بسیار سخت بود که به لطف و همراهی رفقا و همراهانمان انجام شد. از پله‌ها با همراهی رفقا بالا و پایین رفتیم. بقیه بازدیدکنندگان هم که از شهرهای مختلف آنجا حضور داشتند، بصورت خودجوش آمدن و ما را همراهی کردند. درصورتی که نه آنها را می شناختیم و نه آنها ما را می شناختند که به عقیده من این همان تمدن و فرهنگ غنی مهربانی است که از کوروش برایمان باقی مانده و باید حفظش کنیم.

وی تاکید داشت : ما معتقدیم که معلولیت محدودیت به دنبال دارد و هیچ کس هم منکر این موضوع نیست، اما در کشور ما این محدودیت‌ها به محرومیت تبدیل شده است.                   

 وی تاکید داشت که حل این مشکل راهکارهای ساده ای هم دارد :می شود در یک طرف طول این مسیر، پیاده‌راهی از جنس چوب تعبیه کرد که هم آسیبی به میراث فرهنگی وارد نشود و هم بازدیدکنندگان با هر میزان توانایی بتوانند براحتی از این محل باشکوه بازدید کنند. برای موانع و پله‌ها هم براحتی میشود با ساخت رمپ‌های چوبی سیار مشکل را حل کرد. فقط کمی به تفکر و خلاقیت نیاز دارد و البته دغدغه .