شنیده ها: احمد علیرضا بیگی با بیان اینکه اگر موجبات اقناع افکار عمومی سرنوشت فراهم نشود، لایحه حجاب و عفاف مانند ماهواره خواهد شد، افزود: ما در این لایحه شاهد رویارویی مردم با یکدیگر هستیم.
جماران نوشت: احمد علیرضا بیگی عضو کمیسیون شورا‌ها و امور داخلی کشور و نماینده مردم آذربایجان شرقی (آذر شهر / اسکو / تبریز) گفت: موضوع زیست عفیفانه و جامعه‌ای آکنده از نشاط و مملو از عفت و پاکدامنی و بری از پلشتی جزو آمال و آرزو‌های هر کشوری است. زیست عفیفانه با نگرشی که امروز نسبت به آن وجود دارد؛ لازم است که از تجربه‌ی ۴ دهه‌ای که ما داشتیم و رویه‌ای که در این خصوص در پیش گرفته بودیم بهره گرفته شود و بر مبنای این تجربه که با هزینه بسیار سنگین و گزاف برای تغییر شرایط موجود استفاده می‌شد. اما متأسفانه نوع نگاهی که وجود دارد همان نگاهی را تعقیب می‌کند که در چهار دهه پیش وجود داشته است و تغییری حاصل نشده و بلکه جزم اندیشی هم بیشتر شده است. 
آیت‌الله سیدشرف‌الدین ملک حسینی نماینده مردم کهگیلویه و بویراحمد در مجلس خبرگان رهبری گفت: وضعیت امروز حجاب بیشتر به خاطر لجاجت با تصدی‌ها و متصدیان عرصه‌های مختلف حاکمیت است لذا باید اعتماد را به جامعه برگرداند، باید پدری کرد و لازم است مردم از عمق جان دلسوزی را حس کنند و بپذیرند. اگر فقط خشم و نعره و تظاهر از ما ببینند که می‌خواهیم حجاب را جاری کنیم، پاسخی جز لجاجت و مقاومت و تمرّد باز نخواهیم گذاشت. 
علی مجتهدزاده وکیل دادگستری و حقوقدان در گفتگو با رویداد۲۴ با اشاره به صدور احکام پلمپ و تعلیق کسب و کارها به خاطر بی‌حجابی می‌گوید: براساس «شخصی بودن مجازات‌ها» نمی‌توانیم کسی را به دلیل «فعل دیگری» تنبیه کنیم بنابراین اقدامی که آقایان انجام می‌دهند، بیشتر جنبه تسویه حساب دارد و زمانی که بحث تسویه حساب است، متاسفانه نگاه قانونی وجود ندارد و هرچه ما روضه قانون بخوانیم و از بی‌قانونی بگوییم، تاثیری ندارد. 
مهدی باقری عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس به رویداد۲۴ می‌گوید: چندی پیش، لایحه عفاف و حجاب اعلام وصول شد و یک‌فوریتی آن رای آورد و باید موضوع بادقت در کمیسیون‌های تخصصی بحث و بررسی شود تا در ادامه در صحن مجلس، شاهد اظهارات دیگر نمایندگان باشیم تا ان‌شاءالله به تصویب نهایی برسد. بی‌حجابی در این لایحه، جرم‌انگاری هم شده ولی ضعیف است. وقتی دولت و قوه قضاییه یک لایحه می‌دهند، طبق نیازها، توانمندی و مقدورات اجرایی خودشان است، نه لزوماً طبق نیاز‌های جامعه. مثلاً دولت در موضوعی می‌گوید این کار را می‌خواهم انجام دهم و مجلس نگاه می‌کند و می‌بیند ۱۰ برابر آن نیاز است که انجام شود.