شنیده ها

تینا رضاسلطانی: فرونشست زمینLand Subsidence) ) اصطلاحی عمومی است که اشاره به حرکت عمودی و رو به سمت پایین سطح زمین دارد و می‌تواند توسط فرایندهای طبیعی، فعالیت‌های انسانی یا هردوی آنها رخ دهد. وجه تمایز فرونشست زمین با حرکت‌های توده‌ای در این است که در فرونشست زمین حرکت افقی کمی یا هیچ حرکت افقی در سطح زمین رخ نمی‌دهد.

عوامل متعددی باعث ایجاد این پدیده می‌شوند: از جمله انحلال، آب شدگی یخ‌ها و تراکم نهشته ها، حرکت آرام زمین و خروج گدازه و یا عملیات انسانی نظیر معدن کاری یا برداشت آب زیرزمینی و نفت، برداشت و استخراج مواد معدنی، ریزش سازه‌های زیرزمینی مانند تونل‌ها و یا ایجاد حفرات در اثر انحلال و برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی، نفت و گاز.

فرونشست در ایران

در بین عوامل موثر در ایجاد فرونشست، به نظر میرسد که برداشت بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی، ضخامت لایه رسوبی و ویژگی‌های مهندسی رسوبات، عوامل اصلی ایجاد فرونشست در بیشتر دشت‌های ایران هستند.

مناطقی که هم اکنون در شرایط بحرانی ایجاد فروچاله‌ها و فرونشست‌ها قرار دارند شامل دشت کبودرآهنگ همدان، ورامین، نظرآباد، دشت تهران، دشت مشهد و نیشابور، دشت‌های استان کرمان، اصفهان و قزوین می‌باشند.

استان‌هایی که برای انجام بررسی مخاطرات ناشی از فرونشست در برنامه چهارم توسعه تعیین شده اند عبارتند از: خراسان رضوی، کرمان، تهران، اصفهان و قزوین که با توجه به اهمیت بررسی فروچاله‌ها در همدان این منطقه نیز در بررسی‌ها گنجانده خواهند شد.

برداشت بیش از حد مجاز را میتوان نتیجه عدم وجود مدیریت درست منابع آب در بخش برداشت و از سوی دیگر به هدر رفتن حجم عظیمی از آب در در نتیجه نادرست بودن شیوه‌های کشاورزی و مصارف صنعتی و شهری یا بطور خلاصه مصرف نامتناسب دانست.

فرونشست در اصفهان

به نقل از روزنامه اعتماد: زبانه‌های فرونشست اصفهان را فرا گرفته است. زمین زیر پای 820 هزار خانه مسکونی، 6 هزار بنای تاریخی، ورزشگاه بزرگ نقش‌جهان، دو پالایشگاه، سه فرودگاه و 2.5 میلیون نفر ساکن در دشت اصفهان-برخوار سست شده است. فرونشست دست به گزینش نمی‌زند، همه را نابود می‌کند. طبق آخرین داده‌های سازمان زمین‌شناسی در حال حاضر نرخ فرونشست در دشت اصفهان-برخوار در حدود 160 میلیمتر در سال است و فرودگاه شهید بهشتی اصفهان بین 8 تا 12 سانتی‌متر در سال نشست می‌کند. اهمیت این نگرانی را زمانی متوجه می‌شویم که بدانیم در دنیا وقتی که نرخ فرونشست به 4 میلیمتر در سال می‌رسد، وضعیت بحرانی اعلام می‌شود، این در حالی است که طی سال‌های 1400 تا 1401 در مناطق شمالی اصفهان نرخ فرونشست 156 میلیمتر اعلام شده که تقریبا 40 برابر نرخ جهانی است.

ما نباید در دایره نرخ فرونشست خود را محدود ‌سازیم؛ چه بسا دشتی با نرخ بسیار پایین‌تر اوضاع وخیم‌تری نسبت به دشت با نرخ بالای فرونشست دارد. هر چه به مرگ آبخوان نزدیک شویم، ضخامت آبرفت آبدار کمتر می‌شود و نرخ کمتر خواهد شد و زمانی که آبرفت ما به‌طور کامل متراکم شود نرخ به صفر خواهد رسید. طبق محاسبات کارشناسان در مناطق شمالی استان اصفهان، نشستی در حدود ۱۸۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر را تجربه خواهیم کرد و در مناطق مرکزی مانند میدان نقش جهان با توجه به ضخامت آبرفت دانه ریز این مناطق، ۴۶ سانتی‌متر نشست در انتظار است و پس از آن به حالت پایداری خواهد رسید. در این زمان نشست‌ها کمتر یا به صفر خواهد رسید، اما با این تفاوت که ما با یک آبرفت بسیار متراکم روبه‌رو هستیم که دیگر قدرت آبگیری را از دست داده است که اصطلاحا می‌گویند مرگ آبخوان فرا رسیده است؛ اتفاقی که در دشت مهیار رخ داده است!

سال ۹۸ سازمان زمین‌شناسی کشور اقدام به پایش دشت‌های استان اصفهان برای انجام مطالعات فرونشست و تهیه اطلس فرونشست زمین در این دشت‌ها کرد. سال ۹۵ سازمان زمین‌شناسی اعلام کرد که دو هزار و سیصد کیلومتر از دشت‌های استان در خطر فرونشست زمین است و این رقم بعد از پایش‌های سال‌های ۹۸ و ۹۹ در حدود ۱۰ هزار کیلومترمربع اعلام شد به این معنا که استان اصفهان رکورددار بیشترین مساحت درگیر با فرونشست زمین است.

‌از سوی دیگر کل مصرف آب شرب در اصفهان، حدود ۴۰۰ میلیون مترمکعب در سال است و در حال حاضر اصفهان کمترین سرانه مصرف آب شرب به ازای هر نفر؛ کمتر از ۱۵۶ لیتر را دارد، در حالی که متوسط مصرف کشور ۲۰۰ لیتر بر ثانیه است.

موضوع فرونشست در اصفهان و به خصوص شمال اصفهان پدیده‌ای طبیعی است که در چند سال گذشته به دلیل استفاده بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و تغییر شرایط اقلیمی تشدید شده است و این نوسانات باعث شده که زمین در جاهای مختلف حرکت‌هایی داشته باشد، این حرکت‌ها به صورت یکنواخت و غیریکنواخت اتفاق می‌افتد و جاهایی که به صورت غیریکنواخت فرونشست ایجاد می‌شود سازه‌های آبفا که به صورت سازه‌های مدفون و لوله‌ای هستند، حرکت می‌کنند و موجب باز شدن اتصالات شده و نشت ایجاد می‌شود. نشتی فاضلاب و وارد شدن فاضلاب به محیط اطرافش باعث ایجاد شستن محیط اطراف (آب شستگی) می‌شود و کم‌کم اطراف لوله به واسطه فرونشست اولیه تخلیه می‌شود که نمونه آن ایجاد فروچاله در اتوبان شهید آقابابایی بود.

در استان حدود 8 هزار و 900 کیلومتر شبکه فاضلاب داریم. در شهر اصفهان نزدیک به 4 هزار کیلومتر شبکه فاضلاب وجود دارد که از این 4 هزار کیلومتر، حدود 300 کیلومتر آن نیازمند بازسازی و اصلاح است که با استفاده از دوربین و تجهیزات CCTV شناسایی شده است. از این 300 کیلومتر، 30 کیلومتر در اولویت بازسازی و اصلاح قرار دارد و به گونه‌ای است که در صورت عدم اقدام به موقع، احتمال خطر و فروریزش وجود دارد. برای 30 کیلومتر شبکه نیازمند اصلاح فوری که تمام نقاط آن مشخص شده حدود 1200 میلیارد تومان اعتبار نیاز است. عامل اصلی فرونشست تخلیه آب از داخل آبخوان است، تاکید می‌کند: هر عاملی که بتواند تخلیه آبخوان را کمتر کند، می‌تواند تاثیر بسزایی در جلوگیری از فرونشست زمین داشته باشد. در مناطقی در شمال شهر اصفهان عمق آب‌های زیرزمینی از 30 متر به 180 متر رسیده است. صرفه‌جویی در مصرف آب خانگی می‌تواند موثر باشد همچنین در کشاورزی و صنعت مدیریت مصرف بهینه آب می‌تواند تاثیر زیادی داشته باشد. سرانه مصرف آب در بخش مسکونی در اصفهان کمتر از 170 لیتر به ازای هر نفر در شبانه‌روز است و از نظر مصرف بهینه آب جزو 5 استان کم مصرف کشور هستیم. ولی نسبت به کشورهای دیگر، همچنان این عدد بالاست و با توجه به شرایط خشکسالی رعایت شیوه‌های صحیح مصرف آب در استان ضروری است.

اما تقاضای مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان از وزارت نیرو جدی است. تامین اعتبارات مورد نیاز استان اصفهان برای اجرای طرح‌های تعادل‌بخشی منابع آب، اجرای طرح‌های تامین آب و احیای زاینده‌رود، بررسی موضوع فرونشست زمین در جلسات شورای عالی آب، کارگروه ملی سازگاری با کم‌آبی با تدوین برنامه‌های حمایتی و اجرایی ملی برای کاهش خطر و پیشگیری از تشدید آثار این پدیده در استان اصفهان باید در سطح ملی با جدیت دنبال شود؛ چراکه در دشت‌های اصفهان -برخوار، مهیار، دامنه، کاشان، گلپایگان، نجف‌آباد، اردستان، شهرضا، فلاورجان و بادرود اثرات فرونشست زمین ناشی از تخلیه آب‌های زیر‌زمینی آشکار شده و باعث بروز خسارت به بخشی از اراضی کشاورزی، راه‌ها، مدارس و اماکن مسکونی شده است.

بحث صرفه‌جویی موضوع فرعی است، آنچه اهمیت دارد کاهش فشار برداشت آب از سفره‌های آب زیرزمینی است. مدیریت مصرف بهینه آب خصوصا در بخش کشاورزی، توجه به ارزش سود به هزینه بسیاری از محصولات کشاورزی در ارتباط با مصرف آب، شاید بهتر باشد که آن محصول وارد شود و از مصرف آب برای تولید آن محصول انصراف داد. البته این در صورتی است که داستان صرفه‌جویی را فقط از اصفهانی‌ها انتظار نداشته باشیم رعایت شود، بلکه برداشت‌های بی‌رویه و غیرقابل صرفه‌جویی در بالادست حوضه آبخیز زاینده‌رود واقع در استان چهارمحال و بختیاری نیز به ‌شدت لازم است، رعایت شود. ضمن اینکه در بالادست حوضه آبخیز زاینده‌رود اصولا شرایط محیطی از جمله شرایط عمق خاک، شیب زمین، اقلیم و ... برای کشاورزی و مصرف بهینه آب اصلا مهیا نیست و حتی باعث فرسایش خاک، تخریب عرصه‌های منایع طبیعی و محیط زیست می‌شود.

آبرفت دشت اصفهان خصوصا در منطقه شهری به ‌شدت تحت تاثیر تغذیه یا تخلیه سفره آب زیرزمینی این آبرفت بر اثر جریان آب در رودخانه زاینده‌رود است، لذا راه‌حل اصلی کنترل و کند کردن فرونشست به ویژه در محدوده شهری اصفهان برقراری جریان دایمی رودخانه در حوضه از سراب (سرچشمه‌های زاینده‌رود در چلگرد) تا پایاب (تالاب گاوخونی) خواهد بود، لذا مهم‌ترین مطالبه مردم از دولت و وزارت نیرو مدیریت یکپارچه آب در حوضه زاینده‌رود برای تمامی ساکنین این حوضه آبخیز است، لازم به ذکر است حوضه آبخیز زاینده‌رود در حدود ٤ میلیون هکتار وسعت دارد که جمعیتی حدود ٧ میلیون به آن وابسته است.

در حال‌‌حاضر حجم تقریبی آب باقیمانده در آبخوان دشت اصفهان- برخوار حدود ۴.۵ میلیارد مترمکعب و میزان مصرف آب سالانه ۳۱۱ تا ۵۱۲ میلیون مترمکعب است و اگر آبخوان تغذیه نشود، اصفهان با 6 هزار بنای تاریخی به نابودی نزدیک خواهد شد.

بیلان آب حوضه زاینده‌رود حداقل از دو دهه پیش، منفی بوده و هست. پدیده‌ای که نمود عینی آن خشک‌ شدن کامل تالاب بین‌المللی گاوخونی و 70 درصد از اصلی‌ترین رودخانه فلات مرکزی ایران است و حالا دیگر وضعیت به گونه‌ای است که هیچ فرصتی برای تکرار اشتباهات گذشته وجود ندارد. دولت نه تنها نباید اجازه بارگذاری‌های جدید در حوضه زاینده‌رود حتی برای مصرف شرب بدهد، بلکه باید تا می‌تواند از فشار بارگذاری‌های گذشته کم کند. برای کنترل سرعت دیوانه‌وار فرونشست به داخل شهر باید برداشت‌های آب از آبخوان به حداقل برسد و در عوض تغذیه آبخوان چند برابر شود که اصلی‌ترین منبع تغذیه‌کننده آبخوان دشت اصفهان-برخوار، حفظ جریان دایمی زاینده‌رود از سراب تا پایاب است؛ بدون هرگونه تعرضی!

طی سال‌های 1400 تا 1401 در مناطق شمالی اصفهان نرخ فرونشست 156 میلیمتر اعلام شده که تقریبا 40 برابر نرخ جهانی است.  در مناطقی در شمال شهر اصفهان عمق آب‌های زیرزمینی از 30 متر به 180 متر رسیده است.