شنیده ها: با توجه به این که تردد و مهاجرت فرزندان مسئولین به کشور‌های غربی صورت می‌گیرد و این انتخاب آنان با شعار‌هایی که پدران و گاهی مادران‌شان می‌دهند تناقض زیادی دارد، مردم واکنش منفی بیشتری نشان می‌دهند. روسیه، چین، کره شمالی، سوریه، عراق یا لبنان مقصد آنان نیست؛ اتریش، کانادا، آلمان، انگلستان، آمریکا و کانادا را انتخاب می‌کنند.
در جریان انتصاب‌های اخیر رئیس‌جمهور و استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی، بحث مهاجرت، اقامت یا تابعیت مضاعف فرزندان و نزدیکان تراز اول مسئولین رده‌بالای کشور بار دیگر در معرض توجه قرار گرفت. این مساله اختصاص به گروه خاصی از سیاسیون ندارد و چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب و اصولگرا را شامل می‌شود. واکنش مردم نیز در اکثر مواقع به این موضوع منفی‌ست و بیان می‌کنند که اگر شرایط ایران طبق گفته‌های والدین آنان خوب است، چرا فرزندان کشور و سبک زندگی دیگری را انتخاب می‌کنند. بر اساس قانون «نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» به کارگیری افرادی که خود، همسر یا فرزندشان دارای تابعیت دوم هستند، ممنوع است.
مهاجرت به شمال کشور از مبدا استان‌های مرکزی کشور افزایش چشمگیری داشته است. مهمان‌نوازی شمالی‌ها در کنار کیفیت هوا و دردست‌بودن زمین‌های روستایی با قیمت نسبتاً خوب، انگیزه برای مهاجرت به شمال را بیشتر کرده است. با این وجود هنوز آمار دقیقی نیز از میزان و جزئیات این مهاجرت‌ها وجود ندارد. به‌علاوه، این مهاجرت تاکنون چندان باعث سرمایه‌گذاری جدی و تحول زیرساختی استان‌های شمالی نشده و شهروندان این استان‌ها نسبت به برخی ضعف‌های زیرساختی و چالش‌های فرهنگی نگران هستند.
در وضعیتی که تورم بالا با افزایش بیکاری و رشد اقتصادی نامطلوب مواجه است یک نارضایتی شکل می‌گیرد، نارضایتی جمعی که ناشی از عدم رسیدن به خواسته‌ها و تمایلات فردی است.