شنیده ها: دولت میتواند کماکان به همان سبک و سیاق دهه اول انقلاب باز گردد. بعد از پایان جنگ، اولین اتفاق مهم اقتصادی، حذف یارانههای مسکن و سایر یارانهها برای زمین ارزان قیمت و مصالح یارانهای بود. حذف این یارانهها قیمت مسکن را به شدت افزایش داد. در اقتصادی که بازدهیهای اصلی آن در حوزههای سفتهگری و سوداگری و نه تولید حاصل میشود طبیعیست که افزایش بی سابقه قیمتها را شاهد باشیم و این امر ادامه داشته باشد. مادامی که یک عزم سیاسی برای حل مشکل مسکن به وجود نیاید، وضعیت موجود کماکان بدتر خواهد شد؛ چرا که مسئله مسکن یک امر سیاسی است.
تورم حوزه مسکن از جمله انواع تورم است که گرچه در همه شهرها به نسبتهای گوناگون مشهود است، اما بر اساس آمارهای رسمی کشور، وضعیت این تورم در کلانشهرها و پایتخت شدیدتر است. مطابق گزارشهای وزارت کار در حد فاصل سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱، تعداد خانوارهای مستأجر درگیر فقر در کشور رشدی ۴۸ درصدی داشتهاند.
بازار اجاره مسکن در حالی به استقبال از دولت چهاردهم رفته که طبق آخرین آمارها با تورم ۴۳ درصدی مواجه است. اینها در حالی است که وزارت راه و شهرسازی رقم ۲۵ درصد را برای متوسط سقف اجاره بها تعیین کرده است. در این مسیر سازمان تعزیرات نیز اعلام کرده اگر صاحبخانه بیش از نرخ مجاز اجاره بها را افزایش بدهد هم پول اضافه گرفته شده را باید پس بدهد و هم تا سه برابر جریمه میشود.
وزیر کشور امروز اعلام کرد که ساخت ۴ میلیون و ۱۶۰ هزار واحد مسکونی در دستور کار دولت قرار دارد. این حرکت دولت برای ساخت مسکن های تازه در حالی مطرح است که مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی که در اردیبهشت ماه امسال منتشر کرد اعلام کرد که بیش از 6 میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد.
یکی از وعدههای پرزرق و برق دولت سیزدهم که بسیاری از مردم را به آینده امیدوار کرد، قول ساخت سالیانه چهار میلیون مسکن در چهار سال بود، وعدهای که با عبور نیمی از عمر دولت، بیش از همیشه در دل و ذهن مردم کمرنگ شده است.