شنیده ها: میان آوریل و مه ۲۰۲۵، ایران و ایالات متحده پنج دور گفت‌وگوهای هسته‌ای را پشت سر گذاشتند و قرار بود دور ششم در میانه ژوئن برگزار شود. اما تنها دو روز پیش از آغاز آن، اسرائیل با حمایت عملیاتی آمریکا به زیرساخت‌های نظامی و هسته‌ای ایران حمله کرد. نه روز بعد، ایالات متحده به‌طور مستقیم وارد تقابل نظامی شد و تاسیسات فردو، اصفهان و نطنز را هدف قرار داد. تهران در پاسخ، با شلیک پهپادها و موشک‌ها به اهداف نظامی و غیرنظامی در اسرائیل واکنش نشان داد. پس از آنکه ایران یک پایگاه آمریکا در قطر را با موشک هدف قرار داد، واشنگتن میان دو طرف آتش‌بس برقرار کرد.
در ایران، این حملات به شهادت گروهی از دانشمندان هسته‌ای و فرماندهان ارشد نظامی انجامید و تلفات انسانی نیز برجای گذاشت. در اسرائیل نیز شلیک موشک‌ها و پهپادهای ایرانی به کشته و زخمی شدن شمار قابل توجهی از افراد منجر شد. این مقاله در پی آن است که توضیح دهد چگونه و چرا در شرایطی که مذاکرات هسته‌ای در جریان بود، دو طرف به تقابل نظامی مستقیم کشیده شدند.
در روزهایی که خاورمیانه بار دیگر زیر سایه‌ی تنش و بی‌اعتمادی فرو رفته، ایران خود را در میانه‌ی میدان پیچیده‌ای از اتهام، مقاومت و دیپلماسی می‌بیند. از یک سو، صدای اعتراض تهران به روایت‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بلند است و از سوی دیگر، دیپلمات‌های ایرانی هنوز تلاش می‌کنند شعله‌ی گفت‌وگو را، هرچند کم‌سو، زنده نگه دارند.
همان‌طور که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دیپلماسی پرآشوب خود در قبال اوکراین را دنبال می‌کند؛ دیپلماسی‌ای که با ناتوانی در ایستادگی قاطع در برابر یک متجاوز و نیز ضعف در دفاع از اصول حاکمیت و تمامیت ارضی همراه است؛ این تنها اروپایی‌ها نیستند که احساس نگرانی می‌کنند. واقعیت آن است که اگر جمعیتی وجود داشته باشد که بیش از همه باید نسبت به جایگاه خود در جهانی آشفته و بی‌نظم، جایی که تضمین‌های امنیتی آمریکا دیگر به استحکام گذشته به نظر نمی‌رسند، احساس اضطراب کند، آن جمعیت ۲۳ میلیون نفری تایوان است.
ایران و سه کشور اروپایی (بریتانیا، فرانسه و آلمان) هفته گذشته در کنسولگری ایران در استانبول، دور جدیدی از مذاکرات هسته‌ای را پشت درهای بسته آغاز کردند؛ مذاکراتی که نخستین رایزنی‌ها بر سر پرونده هسته‌ای ایران پس از حمله مشترک اسرائیل و آمریکا به ایران در ماه ژوئن به شمار می‌رود. 
طی ده روز گذشته، تنشهای لفظی میان روسیه و آمریکا به حدی بالا گرفت که کار به استقرار زیردریایی‌های هسته‌ای آمریکا در نزدیکی روسیه کشیده شد. اما اکنون خبرها نشان می‌دهد که دوطرف تلاش دارند تا سطح تنشهای هسته‌ای را کنترل کنند. 
در تاریخ ۱۶ ژوئیه، اسرائیل به طور چشمگیری سطح دخالت نظامی خود در سوریه را افزایش داد. همزمان با تشدید درگیری‌ها میان دروزی‌ها، بدوی‌ها و نیروهای دولتی سوریه در استان سویدا، ارتش اسرائیل به حمایت از دروزی‌ها وارد عمل شد و ظرف ۲۴ ساعت بیش از ۱۶۰ حمله هوایی به مواضع مختلف انجام داد. 
از غزه تا دمشق، از بیروت تا تهران، واشنگتن حتی لحظه‌ای از اجرای «بازی فریب» که با ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید به اوج خود رسیده، دست نکشیده است. یکی از الزامات اساسی این بازی، اتخاذ سیاست «پایان‌های باز» برای مدیریت بحران‌ها است؛ و ابزارهای این رویکرد چیزی جز «دروغ»، «بی‌حس‌سازی»، «پراکنده‌سازی توهم» و بیان یک چیز و سپس عمل به عکس آن نیست.