شنیده ها: تهران به خوبی از وابستگی ترامپ به بقای آتش‌بس آگاه است و هیچ‌کس حاضر نیست خطر شعله‌ور شدن دوباره جنگی را به جان بخرد که می‌تواند منطقه را به ورطه بحران عمیق‌تری بکشاند. در نتیجه، بعید نیست دولت آمریکا برای حفظ این آرامش شکننده، به جای سیاست تهدید، سیاست تشویق را دنبال کند؛ از اعطای معافیت‌های اقتصادی و تضمین پرهیز از مداخله در امور داخلی ایران گرفته تا دادن تعهدات امنیتی در برابر حملات احتمالی اسرائیل.
تجاوز نظامی اسرائیل به ایران و متعاقب آن مشارکت آمریکا در حمله به تاسیسات هسته ای ایران در فردو، نطنز و اصفهان نه تنها با موفقیت همراه نبود؛ بلکه با انتقادات گسترده جامعه بین الملل همراه شد و اکثر کشورها این اقدام را نقض منشور سازمان ملل متحد و بر خلاف پیمان ان.پی.تی دانستند.
با این حال، تل‌آویو نمی‌تواند نسبت به پیامدهای آن بی‌تفاوت بماند. نکته‌ای که نباید از نظر دور داشت این است که در چارچوب سیاست خارجی آمریکا و نگاه تازه واشنگتن به معادلات خاورمیانه، این سفر واقعیتی چشمگیر و شاید بی‌سابقه را برجسته کرد: ایالات متحده دست‌کم در سطح اهداف و رویکردهای سیاست‌گذاری، امروز به ریاض نزدیک‌تر است تا به تل‌آویو.
گزارش‌های اطلاعاتی حاکی از آن است که واشنگتن بر شمار جنگنده‌ها و هواپیما‌های سوخت‌رسان خود در خاورمیانه افزوده است؛ اقدامی که در چارچوب سیاست «لبه پرتگاه» قابل تحلیل است؛ رویکردی که هدف آن واداشتن تهران به عقب‌نشینی از برنامه هسته‌ای‌اش از طریق افزایش فشار و تهدید نظامی است. با این حال، این استراتژی با یک ریسک جدی همراه است: به جای بازداشتن ایران از پیگیری اهداف بلندپروازانه هسته‌ای، ممکن است این پیام را به تهران منتقل کند که تنها راه مقابله با تهدید‌های فزاینده ایالات متحده، عبور از آستانه هسته‌ای و دستیابی به سلاح اتمی است. 
در این گزارش ارائه محمود سریع‌القلم و مسعود نیلی استاد بازنشسته اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف را مورد توجه قرا می‌دهیم. جست‌و‌جو میان سطور سخنرانی این شخصیت برجسته دانشگاهی که هر کدام در حوزه تخصصی خود شناخته‌شده هستند، نشان می‌دهد که مسیر پیش روی کشور در سال آینده چیست و چه راه‌هایی برای پرهیز از دچار شدن به این شرایط وجود دارد.
افغانستان به لطف موقعیت جغرافیایی‌اش در حال برنامه‌ریزی برای اعمال سلطه بر کشورهای دیگر است. انگار افغانستان روی کوهی قرار گرفته که به راحتی بر همسایگانی که داخل دره‌اند، تسلط دارد و می‌تواند هر گاه که بخواهد موج حملات را به سوی آنها گسیل کند. افغانستان 50 سالی است که برای کنترل منابع آبش برنامه دارد و از کمک کشورهای مختلف برای اجرای برنامه‌هایش استفاده می‌کند. این کشور دو حوضه آبریز مشترک هریرود و هیرمند را با ایران دارد و برای این حوضه هم برنامه‌های خاص دارد. در چنین شرایطی فدا حسین مالکی سدسازی‌های افغانستان و خلف وعده‌هایش در زمینه تأمین حقابه ایران را به حکومت طالبان نسبت می‌دهد.
تنش‌های رو به افزایش میان ایران و ایالات متحده به یکی از چالش‌های اصلی سیاست خارجی دولت تازه‌روی کار آمده دونالد ترامپ تبدیل شده است. اقدامات اخیر تهران که آن را به آستانه دستیابی به ظرفیت ساخت سلاح هسته‌ای نزدیک‌تر کرده، موجب افزایش نگرانی‌های بین‌المللی شده است. در همین حال، احتمال درگیری نظامی میان ایران و اسرائیل، با ریسک مداخله مستقیم آمریکا، همچنان تهدیدی جدی برای ثبات منطقه به شمار می‌رود.