شنیده ها: با توجه به این که تردد و مهاجرت فرزندان مسئولین به کشورهای غربی صورت میگیرد و این انتخاب آنان با شعارهایی که پدران و گاهی مادرانشان میدهند تناقض زیادی دارد، مردم واکنش منفی بیشتری نشان میدهند. روسیه، چین، کره شمالی، سوریه، عراق یا لبنان مقصد آنان نیست؛ اتریش، کانادا، آلمان، انگلستان، آمریکا و کانادا را انتخاب میکنند.
در جریان انتصابهای اخیر رئیسجمهور و استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی، بحث مهاجرت، اقامت یا تابعیت مضاعف فرزندان و نزدیکان تراز اول مسئولین ردهبالای کشور بار دیگر در معرض توجه قرار گرفت. این مساله اختصاص به گروه خاصی از سیاسیون ندارد و چهرههای شاخص اصلاحطلب و اصولگرا را شامل میشود. واکنش مردم نیز در اکثر مواقع به این موضوع منفیست و بیان میکنند که اگر شرایط ایران طبق گفتههای والدین آنان خوب است، چرا فرزندان کشور و سبک زندگی دیگری را انتخاب میکنند. بر اساس قانون «نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» به کارگیری افرادی که خود، همسر یا فرزندشان دارای تابعیت دوم هستند، ممنوع است.
بهارستانیها روزهای شلوغی را میگذرانند، روزهایی که بررسی صلاحیت وزرای کابینه پیشنهادی پزشکیان را در دستور کار خود دارند و چشمها خیره به ساختمان هرمی شکل مجلس است تا ببیند کدام وزرا از فیلتر نمایندگان عبور خواهند کرد.
در حال حاضر، خاورمیانه به اندازهای که در چند دهه اخیر نزدیک به جنگ وسیع منطقهای بوده، نزدیک است. این وضعیت تنشزا و خطرناک ناشی از عوامل مختلفی است، اما یکی از این عوامل به ویژه بر سایر عوامل سایه افکنده است: ایران.
توریسم سلامت در ایران، با پتانسیلهای فراوان و توانمندیهای پزشکی برجسته، میتواند به یک منبع اقتصادی پایدار و حیاتی تبدیل شود. این حوزه نه تنها با جذب بیماران خارجی به ارتقای سلامت جامعه کمک میکند، بلکه میتواند به عنوان موتور محرکهای برای اقتصاد کشور، درآمدهایی معادل فروش صدها هزار بشکه نفت را به ارمغان آورد. با افزایش ظرفیتهای پزشکی و بهبود زیرساختها، ایران آماده است تا به یکی از مقاصد برتر توریسم سلامت در منطقه تبدیل شود و سهم بیشتری از بازار جهانی این صنعت پررونق را به خود اختصاص دهد.
حضور گسترده افغانستانیها در ایران آن هم در طی چند دهه اخیر، چالشهای اقتصادی، اجتماعی و امنیتی را به وجود آورده است و یکی، دو سالی است که به طور ویژه جلوگیری از این پدیده، به مطالبه عمومی بسیاری از مردم تبدیل شده است و باید به انتظار نشست و دید آیا دولت چهاردهم و مجلس دوازدهم برای پایان دادن به این مشکل، اراده و برنامهای دارند یا به سنوات گذشته میباید شاهد شدت گرفتن این رویه خلاف منافع ملی باشیم؟
در نتیجه، واشنگتن تنها تاثیر محدودی بر محاسبات افزایش هزینه و فایده طرفین درگیر دارد. پنج تن از کارشناسان و تحلیلگران انستیتو خاورمیانه به تحلیل تاثیر ترور اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس در تهران و واکنشهای احتمالی ایران و متحدان اش بر تحولات منطقه پرداخته اند.
یکی از این چهار نفر حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا است و پس از آن جلسه در گفتگو با رویداد۲۴ میگوید «تذکر دادیم کارهای دولتهای قبل پیگیری نشود و به محرومان توجه کنند.» به نظر او و همفکرانش تمام دولتهای پس از جنگ تحت سلطه سرمایه قرار داشتند و با فساد که نه، بلکه با «غارت» مردم خزانه را پر میکردند و این تازه کمترین اتهام است.
درست است که بیژن خراسانی مجری مادامالعمر برنامههای ورزشی در ایران سه سال پیش هنگام مسابقه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی در المپیک توکیو اسم نخستین دختر ایرانی که مدال المپیک کسب کرده بود را در گزارش نمیآورد؛ درست است که رسول مهربانی گزارشگر مسابقه کیانی و علیزاده در المیک پاریس مدام تاکید میکرد ایران فقط یک نماینده در وزن -۵۷ کیلوگرم المپیک دارد و کیمیا علیزاده را به شکل اغراقآمیزی ورزشکار بلغاری مینامید؛ این درست که رسانههای مکتوب و آنلاین نزدیک به طیف ارزشیها در تمام سالهای بعد از رفتن علیزاده از ایران او را خائن، وطنفروش و بیهویت خواندند؛ اما اوج این سیاستهای تفرقهافکن، سانسور آغوش ناهید کیانی و کیمیا علیزاده روی سکوی المپیک پاریس بود. 
همچنان موضوع حضور گسترده افغانستانیها و مشکلات اقتصادی و سیاسی که به تبع آن برای کشور و مردم ایجاد شده، داغ است، اما خروجی تصمیمات، نشانی از کاری جدی، علمی و منطقی که نفع کشور در آن مستتر باشد، نیست. این حضور گسترده افغانها در ایران باعث شده آنها به سادگی از منابع انرژی و یارانهای کشور بهرهمند شوند بدون اینکه کوچکترین مالیاتی را به دولت ایران همچون مردمان کشورمان پرداخت کنند.