شنیده ها: نباید فراموش کرد که همزمان با فشارهای خارجی، تلاشهایی برای اثرگذاری بر افکار عمومی منطقه و جهان در جریان است.اکنون میتوان گفت تقابل میان ایران و غرب وارد مرحله تازه ای شده است. اگر در سالهای گذشته اختلافنظرها صرفاً بر سر فعالیتهای هستهای بود، امروز این تقابل ها در خصوص جنبههای ژئوپلیتیکی و یافتههای امنیتی است. در چنین شرایطی، طبیعی است که ابزارهای فشار نیز متنوع تر و چندوجهی تر شوند.
با حضور استیو ویتکاف در خاورمیانه،برای شکل دهی صلح در غزه، شایعاتی در خصوص احتمال مذاکره یا دیدار عراقچی و ویتکاف نیز مخابره شد. با این وجود عراقچی این موضوع را تکذیب کرده است.
تروئیکای اروپایی پیشنهاد داده بود که در صورت اجازه مجدد ایران به بازرسان سازمان ملل متحد برای دسترسی به تاسیسات هستهای خود، رسیدگی به نگرانیها در مورد ذخایر اورانیوم غنیشده و مذاکره با ایالات متحده، اعمال مجدد تحریمها را تا شش ماه به تعویق بیندازد تا مذاکرات در مورد یک توافق بلندمدت آغاز شود.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، هفته گذشته بر اساس محتوای قطعنامه ماه نوامبر شورای حکام که از او خواسته بود گزارشی جامع از همکاریهای ایران در حوزه تعهدات پادمانی ارائه دهد، گزارش محرمانه خود را برای ۳۵ عضو شورای حکام ارسال کرد.
اندیشکده آمریکایی کوئینسی نوشت: یک نئومحافظهکار برجسته در بیشتر نیمقرن گذشته ایالات متحده، مجموعهای جامع از توصیهها در مورد سیاست خاورمیانه برای دولت جدید ترامپ منتشر کرده است؛ توصیههایی که تقریباً همگی مورد تأیید بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، و حزب لیکود او خواهند بود.
ترامپ بار دیگر به قدرت بازگشت و حال مهمترین پرسش، چگونگی مواجهه ایران و آمریکاست. به طور کلی سه استراتژی را میتوان متصور بود؛ یک رویکرد بدبینانه درگیری نظامی است که باتوجه به هزینه سنگینی که برای طرفین دارد و همچنین تمایل ترامپ برای کاهش هزینههای برون مرزی، اتخاذ چنین رویکردی بعید است.
امیرسعید ایروانی، دیپلمات ارشد ایران در نیویورک و نماینده دائم کشورمان در سازمان ملل متحد نیز به سخنرانی در این نشست پرداخت. با توجه به شرایط موجود میان ایران و غرب و پیچیده شدن پرونده هستهای ایران، مسئله اسنپبک یا مکانیسم ماشه در این جلسه پررنگ بود.