شنیده ها: بحث «عدم کفایت سیاسی» رئیس‌جمهور در روز‌های اخیر بار دیگر از سوی چهره‌های تندرو مطرح شده است. اتهاماتی که علیه او مطرح می‌شود، با واکنش حامیان و تحلیلگران مواجه شده، اما سوال جدی این است که به فرض تایید عدم کفایت سیاسی او، چه سناریویی برای آینده دولت و کشور محتمل است؟
بحث «عدم کفایت سیاسی» رئیس‌جمهور ایران، مسعود پزشکیان، در روز‌های اخیر بار دیگر توسط چهره‌های تندرو سیاسی و رسانه‌های نزدیک به جریان رادیکال مطرح شده است. توییت‌ها و اظهارات رسایی و ثابتی، بررسی اقدامات و مواضع پزشکیان و واکنش‌های حامیانش، نشان می‌دهد که این موضوع بیش از یک اختلاف سیاسی ساده، می‌تواند به یکی از چالش‌های جدی سیاسی کشور بدل شود. اما قانون اساسی چه می‌گوید و در صورت عدم کفایت سیاسی، چه سناریو‌هایی محتمل است؟
چند روز مانده تا آغاز به کار رسمی مسعود پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور، یک ساله شود. یک سال پرماجرا با تحولاتی روی دور تند که شاید بخشی از آنها در طول تاریخ بعضی کشورها یافت نشود. چه برسد به این که در ۳۶۵ روز اتفاق افتاده باشد.
پزشکیان پیش از آنکه راهی ساختمان ریاست جمهوری در پاستور شود، چهار وعده اصلی داشت. وعده‌هایی که باعث شد بتواند در دور دوم انتخابات سعید جلیلی را شکست داده و او را مانند تمام ادوار انتخاباتی که شرکت کرده، از کسب اعتماد رای‌دهندگان محروم کند. اما این وعده‌ها کدامند و چه سرنوشتی پیدا کرده‌اند؟
این شایعه را هم نه در با فعال آینده یا جمله‌ای پرسشی بلکه با فعل مضارع مطرح و به شکل خبری مطرح کردند که گویی دیگر کار تمام است و مردم باید به فکر رئیس‌جمهور بعدی باشند! آنها گویی که هنوز نمی‌توانند از رویای دیرینه‌شان یعنی پوشاندن لباس ریاست‌جمهوری بر سعید جلیلی دست بردارند، اما شاید وقتش رسیده باشد که از خواب بیدار شوند و به خود بقبولانند که این رویایی صادقه نیست و هیچ وقت محقق نمی‌شود.
شالوده هرم رأی آوری مسعود پزشکیان بر سه وعده مهم استوار بود؛ موضوعاتی که مطالبه جدی جامعه تلقی می‌شد و البته به کلاف سردرگمی نیز در افکار عمومی و نظام اداری و سیاسی کشور تبدیل شده است.
مسعود پزشکیان در حالی در قامت رییس قوه مجریه برای روز دانشجو به دانشگاه صنعتی شریف رفت که سید ابراهیم رئیسی هم در اولین سال ریاست جمهوری خود در پشت همان تریبون قرار گرفت. آنچه از متن اولین سخنرانی رئیس جمهور فعلی و پیشین در روز دانشجو برمی‌آید، تصویر متفاوتی است که هر یک با رویکرد خود از وضعیت اقتصادی کشور نمایان ساختند.
سخنرانی مسعود پزشکیان به عنوان نهمین رئیس جمهور ایران در سازمان ملل در روز‌های اخیر با استقبال بسیار و انتقاداتی، اما محدود رو به رو شد. تاکید پزشکیان بر عصر جدید و یک بار اشاره به دوران جدید با حضور او در مسند ریاست جمهوری را شاید بتوان به رسیدن دورانی تازه در مناسبات ایران با جهان تعبیر کرد. رئیس‌جمهور ایران همچنین در پیامی کنایی گفته بود ایران حاضر است به شرطی که اسرائیل سلاحش را زمین بگذارد، سلاح‌هایش را کنار بگذارد، اظهارنظری که البته به فوریت با استقبال رسانه‌های آمریکایی و سپس تکذیب وزیرخارجه همراه شد.
بهارستانی‌ها روز‌های شلوغی را می‌گذرانند، روز‌هایی که بررسی صلاحیت وزرای کابینه پیشنهادی پزشکیان را در دستور کار خود دارند و چشم‌ها خیره به ساختمان هرمی شکل مجلس است تا ببیند کدام وزرا از فیلتر نمایندگان عبور خواهند کرد.
یکی از این چهار نفر حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا است و پس از آن جلسه در گفتگو با رویداد۲۴ می‌گوید «تذکر دادیم کارهای دولت‌های قبل پیگیری نشود و به محرومان توجه کنند.» به نظر او و همفکرانش تمام دولت‌های پس از جنگ تحت سلطه سرمایه قرار داشتند و با فساد که نه، بلکه با «غارت» مردم خزانه را پر می‌کردند و این تازه کمترین اتهام است.