شنیده ها: بسیاری از دانشآموزان پایه اول و دوم نمیتوانند متن کتابهای درسی را که با خط تحریری نوشته شده بخوانند. والدین و کارشناسان میگویند این خط بدون آموزش رسمی وارد کتابها شده و روند یادگیری را مختل کرده است؛ مسئلهای که ریشه آن را باید در ضعف سیاستگذاری آموزشی جستوجو کرد.
آموزش خط در مدارس ایران تاریخ نسبتاً طولانی دارد؛ اما «خط تحریری» به شکل فعلی از دهههای اخیر وارد مدرسه شده است. در دهه شصت و هفتاد، دانشآموزان ابتدا با خط ساده و جدا آموزش میدیدند و پس از تسلط بر خواندن و نوشتن، در پایههای بالاتر با خط شکسته و خوشنویسی ساده آشنا میشدند؛ یعنی «زیبانویسی» یک مهارت جانبی و «دروس اصلی» از آن جدا بود.
محمدرضا خدایی اردکانی دبیر علمی سی و نهمین کنگره انجمن روانپزشکان ایران سال گذشته از افزایش افسردگی در دانشآموزان خبر داد و آمارها هم حکایت از کاهش سن مصرف مواد مخدر دارد. بخشی از مشکلاتی که دانشآموزان دارند متوجه خانواده است اما مدرسه نیز به عنوان نهادی تربیتی که کودک و نوجوان زمان طولانی را در آن سپری میکند، وظایفی دارد که در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به آن اشاره شده است.