شنیده ها: در جنگ اخیر ایران و اسرائیل، روسیه علیرغم روابط راهبردی با تهران، تنها به محکومیتهای رسمی بسنده کرد و از هرگونه حمایت عملی خودداری نمود. این رفتار محتاطانه، نشانگر اولویت مطلق روسیه به جنگ اوکراین، نگرانی از آسیب به روابط با غرب و اسرائیل، منافع اقتصادی ناشی از افزایش قیمت نفت و تردید مسکو نسبت به عبور ایران از آستانه هستهای بود. روسیه ترجیح داد نقش میانجی بیتعهد را ایفا کند و هزینهای برای ایران نپردازد.
طی دوازده روز، ایران و اسرائیل درگیر یک دوئل تمامعیار هوایی و موشکی شدند تا سرانجام خبر آتشبس میان دو طرف منتشر شد. جرقه آغاز این رویارویی را اسرائیل زد؛ حملهای که در ظاهر با هدف «خنثیسازی تهدید هستهای ایران» توجیه شد، اما دامنه و شدت حملات هوایی و همچنین سلسله ترورهایی که مسئولان ارشد نظامی و دانشمندان هستهای ایران را هدف قرار داد، از راهبردی بهمراتب فراتر حکایت داشت؛ راهبردی که تا مرز تغییر نظام نیز پیش رفت. این هدف پنهان، بیپرده در اظهارات بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل بازتاب یافت.