شنیده ها: سطح حداقل دستمزد در کشور‌های خاورمیانه و شمال آفریقا در مقایسه با رویه‌های بین‌المللی چندان بالا نیست، علیرغم آن که چند کشور (مراکش، کرانه باختری و غزه و جیبوتی) در مقایسه با میانگین جهانی، سطح بالایی را تعیین کرده‌اند. مهم‌تر از آن، در بسیاری از کشور‌هایی که حداقل دستمزد برای کارگران بخش خصوصی اعمال می‌شود در چند سال گذشته آن را اصلاح نکرده‌اند.
خاورمیانه و شمال آفریقا از سال ۲۰۲۳ میلادی به این سو کماکان بدترین منطقه جهان از نظر حقوق کارگران معرفی شده که میانگین امتیاز آن ۴.۵۳ بوده که بین نقض سیستماتیک و عدم تضمین حقوق قرار داشته است. در میان کشور‌های این منطقه لیبی، فلسطین، سوریه و یمن کماکان درگیر منازعات نظامی بوده‌اند و آزادی و حقوق اساسی کارگران در آن مناطق به شدت پایمال شده است.
نمایندگان کارگری، روی تامین هزینه زندگی و خرج معاش طبقه خودشان تاکید می‌کنند و کارفرما‌ها می‌گویند افزایش حقوق باید به شکلی باشد که از عهده پرداختش بربیایند. خود دولت هم دغدغه تورم را دارد و دوست ندارد کارفرمای بخش خصوصی در سال آینده حقوق کارگران را بیش از اندازه‌ای که خودش برای افزایش حقوق کارمندان تعیین کرده بالا ببرد. با توجه با این موارد، افزایش حقوق ۱۴۰۴ کارگران در سه سناریو قابل پیش‌بینی است که هر کدام آنها مزایا و معایبی دارند.
بحث منطقه‌ای شدن دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳ یکی از دستور کار‌های جلسات شورای عالی کار بود. بحث مزد منطقه‌ای هرساله با نزدیک شدن به ماه‌های پایانی سال مطرح می‌شود و موافق و مخالف خود را دارد.