شنیده ها: حمله اسرائیل به ایران، تازه‌ترین پرده از کارزار فراگیری است که هدف آن، حذف یا تضعیف تمام دشمنان منطقه‌ای این رژیم تعریف شده است. پس از حمله حماس در اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیل جنگ بی‌رحمانه‌ای را برای نابودی مردم فلسطین به عنوان یک نیروی سیاسی مؤثر آغاز کرد؛ تلاشی که بسیاری از سازمان‌های معتبر حقوق بشری و شماری از پژوهشگران دانشگاهی آن را «نسل‌کشی» توصیف کرده‌اند.
اسرائیل با تکیه بر حملات هوایی، استفاده از بمب‌های کارگذاری‌شده در تلفن‌های همراه و سایر روش‌های نوین، رهبران حزب‌الله لبنان را هدف قرار داده، حوثی‌های یمن را زیر ضربات خود گرفته و سوریه پس از اسد را بمباران کرده تا زرادخانه‌های تسلیحاتی را منهدم و نفوذ گروه‌هایی را که تهدید قلمداد می‌کند، در هم بشکند.
در پی سقوط بشار اسد در دسامبر ۲۰۲۴ و روی کار آمدن دولت جدید اسلام‌گرای سوریه به رهبری احمد الشرع، اسرائیل بیش از ۷۰۰ حمله هوایی به خاک سوریه انجام داده است؛ این حملات آن طور که دولت اسرائیلی اعلام کرده است با هدف جلوگیری از انتقال تسلیحات سنگین به گروه‌های متخاصم و ممانعت از استقرار آنها در نزدیکی مرز‌های اسرائیل انجام شده‌اند.
با این حال، تل‌آویو نمی‌تواند نسبت به پیامدهای آن بی‌تفاوت بماند. نکته‌ای که نباید از نظر دور داشت این است که در چارچوب سیاست خارجی آمریکا و نگاه تازه واشنگتن به معادلات خاورمیانه، این سفر واقعیتی چشمگیر و شاید بی‌سابقه را برجسته کرد: ایالات متحده دست‌کم در سطح اهداف و رویکردهای سیاست‌گذاری، امروز به ریاض نزدیک‌تر است تا به تل‌آویو.
با توجه به نقش مستقیم اسرائیل در بر هم زدن توافق آتش‌بس غزه — که شاید نخستین دستاورد مهم دولت ترامپ محسوب می‌شد — حالا تحلیلگران می‌گویند بعید نیست دولت نتانیاهو و متحدانش در آمریکا، مذاکرات تازه میان واشنگتن و تهران را نیز به شکست بکشانند. با این حال، انتخاب استیو ویتکاف به‌عنوان مسئول مذاکرات، از عزم ترامپ برای پرهیز از فشار حداکثری بر ایران حکایت دارد. از سوی دیگر، جی‌دی ونس، معاون اول ترامپ، پیش از انتخابات تأکید کرده بود که منافع آمریکا و اسرائیل در قبال ایران یکسان نیست؛ موضوعی که می‌تواند مسیر نتانیاهو برای تکرار سناریوی آتش‌بس غزه را دشوارتر کند.
دونالد ترامپ در حالی با استقبال بسیاری رو‌به‌رو شد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل او را به دلیل «تمایل به اندیشیدن فراتر از چارچوب‌های مرسوم» ستایش کرد. با این حال، هنگامی که موضوع به غزه کشیده شد، ایده‌های ترامپ چنان از مرز‌های مرسوم فراتر رفت که گویی هیچ چارچوبی برای او وجود ندارد. 
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، اعلام کرد که سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را بار دیگر فعال خواهد کرد. این تصمیم، در حالی اعلام شد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، برای گفت‌و‌گو‌های امنیتی در واشنگتن به سر می‌برد. ترامپ با اشاره به «خطر هسته‌ای ایران» و «حمایت از تروریسم»، هدف نهایی خود را «به صفر رساندن صادرات نفت ایران» و «مهار کامل برنامه هسته‌ای» عنوان کرده است. 
ابراز بی‌تفاوتی تهران به نتایج انتخاب دوباره دونالد ترامپ به ریاست جمهوری ایالات متحده به معنی آن نیست که هرگونه تعامل آتی با واشنگتن و جامعه جهانی در حداقل چهار سال آینده، بیرون از ماهیت این تعامل باشد. همانگونه که در چهار سال گذشته پیامدهای رویکرد دولت پیشین ترامپ نه تنها همچنان بر روابط خارجی ایران ادامه داشته، بلکه دولت جو بایدن هم در همان چارچوب بنا شده از سوی دولت اسبق ایالات متحده ادامه یافت و در همین اواخر به ادبیات و رویکردی نزدیک به گذشته بازگشت.