شنیده ها: انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در نهایت با پیروزی دونالد ترامپ جمهوری‌خواه به پایان رسید؛ تا پیش از اعلام نهایی نتایج بیشتر تحلیل‌گران در ایران در باب تاثیر پیروزی ترامپ یا رقیب او -کاملا هریس- بر تعامل تهران و واشنگتن مباحث مختلقی را مطرح کردند و قریب به اتفاق آن‌ها بر این باور بودند که پیروزی هیچ‌کدام یک از آن‌ها نمی‌تواند سیاست‌های کلی آمریکا در ارتباط با ایران را تحت‌تاثیر قرار دهد.
پس از ماه‌ها ماراتن انتخاباتی بین ۲ حزب اصلی جمهوری‌خواه و دموکرات در ایالات متحده، در نهایت دونالد ترامپ، جمهوری‌خواه توانست کاملا هریس، دموکرات را شکست دهد و برای بار دوم سکان هدایت کاخ‌سفید را در دست بگیرد. این در حالی است که مقام‌های رسمی ایران از پیش از اعلام رسمی نتایج انتخابات تاکید داشتند که پیروزی هیچ‌کدام از نامزد‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا تاثیر چندانی بر معادلات حاکم بر روابط ۲ کشور نخواهد داشت. در همین راستا، سخنگوی وزارت خارجه ایران گفت که رئیس‌جمهوری بعدی آمریکا هر که باشد، احتمالاً رویکردی ضدایرانی خواهد داشت.
ایرانی‌ها سیاست خارجی کشور را چگونه ارزیابی می‌کنند؟ آیا واقعاً مردم مایل هستند که ترامپ در آمریکا بر سر کار بیاید و تحریم‌های بیشتری علیه مردم وضع کند یا می‌خواهند اسرائیل به ایران حمله کند؟ این مساله‌ای است که یک موسسه نظرسنجی بین‌المللی تلاش کرده است با نظرسنجی از داخل ایران جواب آن را پیدا کند، و نتایجش کمی با انتظارات متفاوت بوده است. 
مذاکرات محرمانه ایران و ایالات‌متحده در عمان پیشرفت خوبی داشت، اما اکنون با مرگ ناگهانی ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران و وزیر امور خارجه او، این مذاکرات به خطر افتاده است. به گفته سه منبع ایرانی نزدیک به مذاکرات، برت مک‌گورک، مشاور ارشد جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در خاورمیانه، اوایل ماه جاری با علی باقری کنی، نماینده ایران برای مذاکره با غرب، مذاکره کرده است. این گفتگوها در مسقط انجام شده، جایی که یک دهه پیش میزبان جلسات محرمانه تهران و واشنگتن بود. مذاکراتی که منجر به توافق هسته‌ای برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) در سال 2015 شد. 
جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، یکی از بازیگران و عوامل موثر انقلاب ۵۷ بود، اما غالبا درباره نقش کارتر در وقوع انقلاب غلو می‌شود؛ عده‌ای انقلاب را حاصل اراده او می‌دانند که این برداشت، از هر جهت نادرست است. گروهی دیگر نیز بالکل منکر نقش او در جریان انقلاب می‌شوند که این مطلب نیز صحت ندارد. این رخداد‌های چندین ساله داخلی در ایران بود که در نهایت به انقلاب ۵۷ ختم شد، رخداد‌هایی که می‌توان ریشه آن را در آغاز مبارزه مسلحانه با رژیم شاه در سال ۱۳۴۹ تا کودتای ۲۸ مرداد و حتی شکست مشروعه‌خواهان در انقلاب مشروطه دنبال کرد. رخداد‌هایی که عوامل متعدد سیاسی، اقتصادی، مذهبی و ایدئولوژیک داشتند و تقلیل دادن رخدادی چنین دامنه‌دار، به تصمیم یک رهبر سیاسی خارجی، فهم توطئه باور و غیر علمی از تاریخ است. 
وی گفت: اخباری که به رسانه‌ها درز کرده است، نشان می‌دهد که ایران در موضوعات مختلف با آمریکا مذاکره می‌کند؛ همینطور در بحث عربستان نیز روابطی وجود دارد. تحولات جدیدی در سیاست خارجی ایران رخ می‌دهد. ما با آمریکا جز بحث هسته‌ای مذاکره‌ای نداشتیم. ولی از چند ماه پیش ایران یک مذاکرات فرابرجامی در مورد مسائل منطقه، تبادل زندانی‌ها و... شروع کرده بود که بخشی از آن اجرا شد. در مورد اوکراین نیز مذاکراتی در حال انجام است. اما اینکه علت این جهت گیری چه می‌تواند باشد، محل بحث است. برخی معتقدند ایران در واکنش به شرایط منطقه‌ای و اعتراضات داخلی، سیاست خارجی را مورد بازنگری قرار داده است، برخی می‌گویند ایران با تشدید روابط چین و آمریکا دنبال فرصت است. به نظر من پیامد‌های این اتفاقات مهم‌تر از علت آن است.