شنیده ها: اسرائیل با چرخشی راهبردی از سیاست حفظ وضع موجود به تجدیدنظرطلبی، تلاش دارد از طریق بی‌ثبات‌سازی منطقه و پیروزی نظامی، نظم جدیدی بر خاورمیانه تحمیل کند. این رویکرد، که پس از حملات ۷ اکتبر شدت گرفت، چشم‌انداز عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی را تضعیف کرده و شکاف میان اسرائیل و متحدان منطقه‌ای‌اش را افزایش داده است. دولت ترامپ نیز در مهار این مسیر ناکام مانده و در واقع، به آن دامن زده است.
در تاریخ ۱۶ ژوئیه، اسرائیل به طور چشمگیری سطح دخالت نظامی خود در سوریه را افزایش داد. همزمان با تشدید درگیری‌ها میان دروزی‌ها، بدوی‌ها و نیروهای دولتی سوریه در استان سویدا، ارتش اسرائیل به حمایت از دروزی‌ها وارد عمل شد و ظرف ۲۴ ساعت بیش از ۱۶۰ حمله هوایی به مواضع مختلف انجام داد.
از غزه تا دمشق، از بیروت تا تهران، واشنگتن حتی لحظه‌ای از اجرای «بازی فریب» که با ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید به اوج خود رسیده، دست نکشیده است. یکی از الزامات اساسی این بازی، اتخاذ سیاست «پایان‌های باز» برای مدیریت بحران‌ها است؛ و ابزارهای این رویکرد چیزی جز «دروغ»، «بی‌حس‌سازی»، «پراکنده‌سازی توهم» و بیان یک چیز و سپس عمل به عکس آن نیست.
رئیس جمهور آمریکا می‌تواند بدون مراجعه به کنگره، تصمیمات اجرایی برای لغو برخی از تحریم‌های اعمال شده علیه سوریه اتخاذ کند.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، پیش از آغاز رسمی ریاست‌جمهوری‌اش با نخستین بحران سیاست خارجی خود مواجه شده است. تحولات غیرمنتظره در سوریه که به برکناری بشار اسد، رئیس‌جمهور این کشور، منجر شده، این بحران را تشدید کرده است. 
رغیدا درگام در یادداشتی در نشریه نشنال (The National) چاپ امارات نوشت: به دنبال حمله هوایی اسرائیل به ساختمان کنسولی ایران در دمشق، تصمیم گیران در تهران برای پاسخ دادن به این حمله گزینه‌های مختلفی را پیش رو دارند. نیروهای نیابتی ایران در منطقه شامل حزب الله، حماس و شبه نظامیان عراقی از جمله ابزارهای در اختیار ایران هستند. انتخاب‌های ایران طیف مختلفی از اقدامات شامل عملیات "محدود" تا عملیات "نامحدود" را در بر می‌گیرد.