شنیده ها: پس از حملات مستقیم اسرائیل به ایران، آن‌دسته از کارگران روزمزدی که زندگی و کارشان به تهران گره خورده، به محض ترک پایتخت، عملا منبع درآمد خود را از دست داده‌اند. برخلاف کارمندان دولتی یا شاغلان رسمی که در این شرایط، دست‌کم حقوق پایه یا بیمه بیکاری را دریافت می‌کنند، برای کارگر روزمزدی که در پروژه‌های عمرانی، باربری، کارگاه‌های ساختمانی یا مراکز خدماتی بدون قرارداد فعالیت می‌کرده، هیچ حمایت رسمی تعریف نشده است.
همزمان با شدت گرفتن درگیری‌ها میان ایران و اسرائیل و افزایش تهدید‌های امنیتی در پایتخت، تهران در هفته اخیر شاهد موجی از مهاجرت اجباری، کاهش تردد در معابر شهری و تعطیلی یا نیمه‌تعطیلی بسیاری از مشاغل روزانه بوده است. در میان همه اقشار متأثر از این وضعیت، کارگران روزمزد به‌عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌های بازار کار، در صدر متضرران قرار دارند.
هر سال مبلغی به حقوق و دستمزد‌ها اضافه می‌شود، موضوعی که مطالبه و دغدغه کارمندان و حقوق‌بگیران است. این پرسش مطرح است که این افزایش دستمزد یا حقوق منجر به افزایش توان خرید نیز می‌شود؟ پاسخ‌ها به این پرسش منفی است، چون اولا هیچ‌گاه دستمزد‌ها متناسب با تورم افزایش نمی‌یابد و علاوه بر آن تورم همواره جلوتر از دستمزد‌ها حرکت می‌کند. معنای این شرایط این است که نرخ بالای تورم، طعم و مزه، افزایش حقوق را به کام کارگران و حقوق‌بگیران تلخ می‌کند.