شنیده ها: «ارتش اوکراین با جابجایی چندین مرتبه ای مرکز فرماندهی خود در دونباس، آماده است که به عقبتر عقبنشینی کند و از این طریق، در خطوطی دیگر با ارتش روسیه بجنگد. درست به همین دلیل ارتش اوکراین اقدام به حفر خندق های ضدتانک و همچنین ایجاد تله های سیمی و ضدتانک کرده است. سرگرد سوکیل می گوید که روس ها در حال تقویت نیروهای خود برای انجام مرحله بعدی حمله به منطقه هستند و هیچ چشم اندازی برای پایان حملات آن ها وجود ندارد.»
«سوکیل» می گوید که روس ها در حال تغییر تاکتیک های خود در میدانهای جنگ اوکراین هستند. اکنون آن ها واحدهای کوچک را به میدان نبرد می فرستند. واحدهایی که دستورکارهای تعیین شده برایشان را به صورت مستقل دنبال می کنند. سوکیل، این سرگرد اوکراینی می گوید که نیروهای روسی به صورت مخفی به جلو پیشروی میکنند و منتظر پشتیبانی هوایی هستند. ریزپرنده های آن ها همه جا هستند و سعی دارند برای ارتش روسیه راه را باز کنند.
این هفته، بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، برای سومین بار از زمان آغاز ریاستجمهوری دونالد ترامپ، راهی واشنگتن شد. محور اصلی این سفر، رایزنی درباره چارچوب آتشبس احتمالی در غزه و تصمیم مشترک دو کشور برای حمله به تأسیسات هستهای ایران بود. اما فراتر از بحرانهای جاری، پرسشهای بنیادینتری درباره آینده خاورمیانه مطرح است: پس از آتشبس در غزه، چه آیندهای پیش روی این منطقه ویرانشده خواهد بود و مسئولیت اداره آن بر عهده چه کسی خواهد بود؟ همزمان، اسرائیل و آمریکا با کاهش قدرت نرم و تغییر موازنه قوا در منطقه چگونه مواجه خواهند شد؟ 
دونالد ترامپ، رئیسجمهور منتخب ایالات متحده مشغول انتصاب افراد وفادار به سمتهای کلیدی در دولت جدید خود است. طبق گزارشها، او اخیراً سناتور مارکو روبیو را برای تصدی وزارت امور خارجه و مایک والتز را به عنوان مشاور امنیت ملی انتخاب کرده است. اما فراتر از این انتصابات، آیا میتوانیم تصویری جامع از سیاست خارجی ترامپ در دوره نخست ریاستجمهوریاش ترسیم کنیم و دریابیم که کدام رویکردها ممکن است در دوره دوم پیگیری شوند؟